بررسی اهمیت کلینیکی بخیه پاراتنون در ترمیم جراحات زردپی تک سمی ها

خارجی ترین لایه از بافت همبند سست که زرد پی را می پوشاند پاراتنون ( paratenon) نامیده می شود . این ساختار ، حرکت زردپی را تسهیل نموده و نقش مهمی در هدایت عروق خونی غیر ذاتی ( extrinsic) به سمت زردپی ایفا می نماید . جهت ارزیابی اهمیت کلینیکی بخیه پاراتنون و مقایسه آن با یافته های هیستوپاتولوژیکی ، تحقیق حاضر بر روی زردپی خم کننده عمقی بندهای انگشت – اندامهای حرکتی قدامی – پنج رأس تک سمی که به روش برداشت « پنجره» ( windows) دچار پارگی ناقص شده بودند ، انجام گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده از ارزیابی کلینیکی ، اختلاف چشمگیری در کارآیی اندام های مورد مطالعه ( گروههای بخیه و عدم بخیه پاراتنون ) مشاهده نگردید . در ارزیابی هیستوپاتولوژیکی در نمونه های مربوط به گروه بخیه ، نظم بافتی بهتر و ترمیم کامل تری مشاهده می شد . عدم تکمیل روند ترمیم بخصوص در قسمت های سطحی بافت ترمیمی در نمونه های مربوط به گروه عدم بخیه پاراتنون ، به وضوح قابل مشاهده بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان دهنده عدم تأثیر بخیه پاراتنون در کیفیت و کمیت فعالیت های فیزیکی تک سمی ها متعاقب پارگی های ناقص زردپی بوده ، هر چند که از نظر هیستوپاتولوژیکی تأثیر این امر در التیام مطلوب تر جراحات زردپی محرز بوده است.